سنجش اثرات شاخص های سرمایه انسانی بر احتمالات مهاجرت در ایران (با تاکید بر مهاجرتهای داخلی )

رساله به تحلیل و تبیین احتمالات مهاجرت افراد بر حسب متغیرهای سرمایه انسانی میپردازد،روش مطالعه اسنادی ومبتنی بر داده های نمونه گیری شده از سرشماری سال1385 است.در این روش هشت استان که بالاترین سهم مهاجرتی را درسال 1385 داشته اند به عنوان نمونه انتخاب و جهت تاثیر متغیرهای مستقل بر متغیرهای وابسته از رگرسیون لوجستیک دو وجهی استفاده شده است.تحلیل ها نشان می دهد که مهاجرت در این هشت استان (ایران) بر حسب ویژگی های جمعیت شناختی و سرمایه انسانی جریانی کاملا انتخاب کننده است.جنسیت،سن،وضع تاهل،نوع تخصص و سطح تحصیلات مجموعه عواملی هستند که احتمال مهاجرت افراد را به شدت تحت تاثیر قرار میدهند. یافته ها نشان می دهند که احتمال مهاجرت مردان 109/ 2 برابر بیشتر از احتمال مهاجرت زنان است.احتمال مهاجرت جوانان 29-25 ساله نزدیک به 2.5 برابر افراد 50 سال و بالاتر است.همچنین احتمال مهاجرت افراد دارای مدرک کارشناسی ارشد 1.6 برابر افراد دارای تحصیلات ابتدایی است. بطور کلی نتایج این رساله نشان می دهد که احتمال مهاجرت افراد با میزان سرمایه انسانی بسیار بالا (تحصیلات، تخصص بالاتر و مشاغل عالی رتبه تر) و افراد با میزان سرمایه انسانی بسیار پائین (تحصیلات کم،تخصص کمتر و مشاغل دون پایه تر) از سایر گروهای جمعیتی در کشور بیشتر است.